Rozdział 12

Rozdział 12

                                                                                     Bella  (Dystrykt 9)

HUK!

Budzę się gwałtownie. Rozglądam się i zauważam, że nie ma Sophi.

-Sophia..?- mówię i schodzę z drzewa.  Gdzie ona jest…

 Nie…

-SOPHIA!!- wrzeszczę i biegnę do jeziora, lecz w ostatniej chwili zatrzymuję się. Rusałki…

Jak ona mogła się na to nabrać?

-Woda- śpiewa jedna z nich i podpływa do brzegu – woda…

-NIE!- krzyczę  i biegnę  do drzewa.  Biorę plecak i uciekam. Jak najdalej od wody.

~~~ 

Zoe (Dystrykt 5)

-Ciekawe kto zginął.- mówi Lara i bierze kawałek krakersa.

-Mam nadzieje, że to ta z Dziewiątki.- mruczę. Mam już dość mojej sojuszniczki, ale muszę ją jakoś wykorzystać.

-Idziemy?- pytam i sięgam po kuszę. Co raz bardziej jest mi ona nie potrzebna. Spoglądam na strzały.- Zostało mi tylko pięć strzał. Ile masz noży?

-Trzy, mogę ci jeden dać.

-Dzięki.- biorę żelazną  broń i zeskakuje z drzewa.  Wiatr strasznie wieje.

-Ja bym jednak została.- mówi Lara. – Może…

 Mój cały zmysł skupił się na środowisku. Spoglądam na krzewy. Wyglądają tak spokojnie… ZA spokojnie.

-Padnij!- krzyczę. Jednak za późno. Srebrny nóż przeszywa gardło mojej koleżanki na wylot. 

Strzelam we wroga i po chwili słyszę ciche stęknięcie. Rozchylam gałęzie i spoglądam na chłopaka z Dwunastki.

-Co , głodny?

-Ta… tak.- szepcze i próbuje wyjąć strzałę z nogi.

-Daj to.- mówiąc to odpycham jego dłonie i łapię za bełt.- Będzie bolało…

Szybkim ruchem wyrywam strzałę. Chłopak krzyknął, lecz po chwili zamilkł.

HUK!

-Dlaczego mi pomagasz?- pyta się i spogląda na Larę, z której kilka sekund temu uszło życie.- Przecież zabiłem twoją sojuszniczkę…

-A Lara… Była strasznie naiwna…wolę ciebie. Jesteś lepszy.- tłumaczę i wyrzucam strzałę na bok. Następnie sięgam do plecaka-  Skoro jesteś głodny…- wyjmuję plastikowe pudełko i otwieram je.- to masz.

Chłopak spogląda do środka i wyjmuje małą , czarną kuleczkę.- Jagoda.- mówi i turla ją po dłoni.- Przecież może być zatruta.

- Dostałyśmy je od sponsorów.  Gdyby były z krzaków, byśmy dawno już nie żyły. Tutaj-pokazuje  całe otocznie.- wszystko jest zatrute.

-Aha.- mówi i bierze ode mnie pudełko. – Nie chcesz?

Wyjmuję jedną kulkę i powoli przykładam ją do ust.

Chłopak wkłada garść jagód do buzi i przegryza. Uśmiecha się do mnie i połyka. Bierze następną porcje. Nagle upada na ziemi i zaczyna się dusić.

- Poo… móż-  sapie.

HUK!

Odrzucam owoc na bok.

Jednak przydały się te zatrute jagody…

~~~

Bella ( Dystrykt 9)

Biegnę ile sił w nogach. Słyszę dwa huki.

Więc zostało nas troje.

Docieram do początku  marmurowych schodów Rogu Obfitości.  Szybko wchodzę po nich i dysząc siadam przed pomnikiem.

Dlaczego Sophia się na to nabrała?! Teraz straciłam sojuszniczkę i jest 90% szans , że również dzisiaj zginę.

Słyszę kolejny huk.

Więc dwoje.

Sięgam do plecaka i wyjmuje bidon.  Wypijam resztkę wody i wstaje.

Nie mogę uwierzyć! Ja, prawie najmłodsza mam szansę wygrać Igrzyska!

Jednak uśmiech znika z mojej twarzy gdy słyszę syk.

Odwracam się.

-Nie!- piszczę  i rzucam się na bok.